|
عاشقانه های من و تو
❤❤ しѺ√乇 ❤❤
رقص دست نرم ت ای تبر به دست با هجومِ تبر گشنه و سخت
آخرين تصوير تلخ بودن ه
توی ذهنِ سبزِ آخرين درخت
حالا تو شمارش ثانيه هام
كوبه های بی امون ِ تبر ه
تبری كه دشمنِ هميشه ی
اين درختِ محكم و تناور ه
 من به فكر خستگی های پرِ پرنده هام
تو بزن، تبر بزن
من به فكر غربت مسافر هام
آخرين ضربه رو محكمتر بزن
هنوز باغچه برامون گل نداده
کدوم پاییز زمستون رو خبر کرد؟!
میون این همه کوچه که به هم پیوسته
کوچۀ قدیمیِ ما؛ کوچۀ بن بسته...
دیوارِ کاه گلیِ یه باغ خشک، که پر از شعرای یادگاریه
مونده بین ما و اون رود بزرگ، که همیشه مثلِ بودن جاریه
صدای رودِ بزرگ، همیشه تو گوشِ ماست
این صدا، لالاییِ خواب خوبِ بچه هاست
کوچه اما هرچی هست
کوچۀ خاطره هاست
اگه تشنه، اگه خشک
مال ماست، کوچۀ ماست
توی این کوچه به دنیا اومدیم، توی این کوچه داریم پا میگیریم
یه روزم مثلِ پدربزرگ باید، تو همین کوچۀ بن بست بمیریم
اما ما عاشق رودیم، مگه نه؟!
نمیتونیم پشتِ دیوار، بمونیم
ما یه عمر ئه تشنه بودیم، مگه نه؟!
نباید آیۀ حسرت بخونیم
***
دست خستمو بگیر، تا دیوارِ گِلی رو خراب کنیم
یه روزی هر روزی باشه، دیر و زود
میرسیم باهم به اون رود بزرگ
تنهای تشنه مونو میزنیم به پاکی زلالِ رود
دست خستمو بگیر تا دیوار گلی رو خراب کنیم...
من صدایِ سبزِ خاکِ سُـربـی ام
صدایی که خنجرش رو به خداست
صدایـی که تــویِ بُهتِ شبِ دشـت
نعره ای نیست، ولی اوج یک صداست
سه شنبه 18 مهر 1391برچسب:, :: 15:51 :: نويسنده : احسان صفحه قبل 1 صفحه بعد درباره وبلاگ  تا شقایق هست زندگی باید کرد. موضوعات آخرین مطالب پیوندهای روزانه پيوندها نويسندگان
|
||
 |
